|
Απόσπασμα από το
έργο
"Η φλογέρα του Βασιλιά"
Κ.Παλαμά
Εσύ 'σαι που κορώνα σου φορείς το
Βράχο. Εσύ 'σαι,
Βράχε, που το ναό κρατάς, κορώνα
της κορώνας:
Ναέ, και ποιος να σ' έχτισε μες
στους ωραίους ωραίο
για την αιωνιότητα, με κάθε χάρη
Εσένα;
Σ' εσέ αποκάλυψη ο ρυθμός, κάθε
γραμμή και Μούσα
λόγος το μάρμαρο έγινε κι η ιδέα
τέχνη και ήθρες
στη χώρα τη θαυματουργή, που τα
στοχάζεται όλα
με τη βοήθεια των Ωρών των
καλομετρημένων,
ήρθες απάνου απ' τους λαούς κι
απάνου απ' τις θρησκείες,
κυκλώπειε, λυγερόκορμε και σα
ζωγραφισμένε.
Όμοια με πολυτιμα παντοτινά
μαγνάδια,
Ίδια στη στέγνια, στη νοτιά, στο
φως και στο σκοτάδι,
που χέρι δεν ξεϋφαίνει τα και
χρόνια δεν τα φθείρουν
και μάτι δεν μπορεί να βρει, πώς
απαρχής πλεχτήκαν
κι ανήμπορ' είναι η μαστοριά να
τα ξαναρχινήσει,
στοιχειά γιατί τα' αργάστηκαν
από δροσοσταλίδες
και νέραϊδοι με τους αφρούς και
αγγέλισσες με αχτίδες.
Έτσι και συ. Ούτε δύνοσουν αλλού,
Ναέ, να ζήσεις,
παρά όπου πρωτοφύτρωσες. Ανθός,
κι η Αθήνα γλάστρα.
|
|
