|
Ο απόστολος Παύλος μετά τη
Βέροια έρχεται στην Αθήνα. Η
Αθήνα δεν είχε πλέον τη δόξα της
εποχής του Περικλή. Όμως, ήταν
ακόμη πόλη καλλιτεχνών και
φιλοσόφων. Όπου κι αν κοιτάξει ο
Παύλος βλέπει είδωλα: βωμούς,
ναούς, αγάλματα. Αυτό τον
στενοχωρεί πολύ. Όπου σταθεί κι
όπου βρεθεί, συζητάει με τους
Αθηναίους και τους μιλάει για
τον Ιησού.
Μερικοί έλεγαν: "Σαν τι θέλει
να μας πει ετούτος". Κι άλλοι
έλεγαν: "Φαίνεται πως κηρύττει
τίποτα ξένους θεούς". Του
ζήτησαν λοιπόν περισσότερες
εξηγήσεις γι' αυτά τα
"παράξενα". Τον κάλεσαν να
μιλήσει στον Άρειο Πάγο, όπου
συνήθιζαν οι Αθηναίοι να
μαζεύονται για ν' ακούνε τους
ρήτορες. Πήγε λοιπόν εκεί κι
άρχισε να τους μιλά:
"Αθηναίοι, είστε πολύ
ευλαβείς. Έχετε τόσους ιερούς
τόπους και βωμούς. Ένας μάλιστα
έχει την επιγραφή: "Στον
άγνωστο θεό". Αυτόν, λοιπόν, το
Θεό που τον λατρεύετε χωρίς να
τον γνωρίζετε, ήρθα τώρα εγώ να
σας τον κάνω γνωστό. Είναι
ο Θεός
που δημιούργησε τον κόσμο κι
όλα όσα υπάρχουν σ' αυτόν. Δεν
έχει ανάγκη από φαγητό και
σπίτι, αφού ο ίδιος δίνει ζωή
σε όλα. Είμαστε δικά του
παιδιά. Γι' αυτό δεν
επιτρέπεται να νομίζουμε πως
είναι κάτι φτιαγμένο από
ασήμι ή χρυσάφι ή πέτρα. Και
όταν θα 'ρθει η ώρα, αυτός που
αναστήθηκε από τους νεκρούς,
θα κρίνει την οικουμένη με
δικαιοσύνη".
Όταν οι Αθηναίοι άκουσαν για
ανάσταση νεκρών, άλλοι
κορόιδευαν κι άλλοι του
είπαν: "Θα μας τα ξαναπείς
μια άλλη φορά", κι έφυγαν.
Πολύ λίγοι πίστεψαν στα λόγια
του Παύλου. Ανάμεσα σ' αυτούς,
ο αρεοπαγίτης Διονύσιος και η
Δάμαρις. Η λαμπρή Αθήνα δεν
καλοδέχτηκε τον Παύλο.
|
 |
|
|
