|
Τον έκτο π.Χ. αιώνα, όταν ο Πεισίστρατος εισήγαγε στην Αθήνα τη λατρεία του Διονύσου, στους πρόποδες της Ακρόπολης χτίστηκε προς τιμήν του θεού ένας μικρός ναός.
Στα τα τέλη του ίδιου αιώνα, στο κοντινό πλάτωμα άρχισαν να διοργανώνονται οι πρώτες διονυσιακές γιορτές με μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Οι θεατές τις παρακολουθούσαν καθισμένοι στην πλαγιά του λόφου. Εκεί σύντομα τοποθετήθηκαν ξύλινοι πάγκοι για να κάθονται. Ο χώρος όπου δίνονταν οι παραστάσεις πήρε το σχήμα ενός τέλειου κύκλου. Εκεί υπήρχε και η θυμέλη, ο βωμός του θεού Διόνυσου. Ο χορός (έτσι λέγονταν οι χορευτές των παραστάσεων) χόρευε γύρω από τη θυμέλη. Στα αρχαία η λέξη "χορεύω" είναι "ορχούμαι", γι' αυτό και η κυκλική σκηνή, όπου χόρευε ο χορός, ονομάστηκε ορχήστρα. Επίσης κατασκευάστηκε ένα ξύλινο οικοδόμημα, για να χωρίζει το θέατρο από το ναό, αλλά και για να φυλάσσονται στο εσωτερικό του τα απαραίτητα για τις παραστάσεις.
Στο θέατρο αυτό δίδαξαν τις τραγωδίες τους ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης και τις κωμωδίες του ο Αριστοφάνης.
Τον τέταρτο π.Χ. αιώνα αντί για τους ξύλινους πάγκους που κάθονταν οι θεατές έφτιαξαν κερκίδες από πωρόλιθο. Μερικές απ' αυτές σώζονται μέχρι σήμερα. Τότε το θέατρο πήρε τη χαρακτηριστική του μορφή, με 64 σειρές κερκίδες. Υπολογίζεται ότι το θέατρο χωρούσε 17.000 θεατές. Η πρώτη σειρά καθισμάτων, που ήταν 67 θέσεις από πεντελικό μάρμαρο, πολλές από τις οποίες σώζονται μέχρι σήμερα, προορίζονταν για να κάθονται οι εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης. Στην άλλη πλευρά της ορχήστρας προστέθηκε ένα μεγαλοπρεπές διώροφο σκηνικό οικοδόμημα με μια κιονοστοιχία στο άκρο κάθε πλευράς του.
Στη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων, στο οικοδόμημα αυτό έγιναν πολλές αλλαγές.
Την εποχή του Ρωμαίου αυτοκράτορα, Νέρωνα, ο οποίος το 61 μ.Χ. ήρθε, για να λάβει μέρος σε μουσικούς αγώνες, η ορχήστρα έγινε ένα ημικύκλιο. Η πρόσοψη του σκηνικού οικοδομήματος στολίστηκε με κιονοστοιχίες. Αργότερα αυτές διακοσμήθηκαν με αγάλματα και ανάγλυφες παραστάσεις. Όλα αυτά καταστράφηκαν στη διάρκεια των γοτθικών επιδρομών του τρίτου μ.Χ. αιώνα. Κάποια γλυπτά του θεάτρου χρησιμοποιήθηκαν από ένα βυζαντινό άρχοντα, το Φαίδρο, για να ομορφύνουν ένα βήμα που σώζεται μέχρι σήμερα.
Στη δεξιά του πλευρά του θεάτρου παρουσιάζεται η γέννηση του Διονύσου, με το Δία καθιστό και εμπρός του τον Ερμή που κρατά το θεϊκό βρέφος, καθώς και άλλες σκηνές που συνδέονται με την ιστορία της λατρείας του Διόνυσου. Το πανέμορφο μαρμάρινο δάπεδο του θεάτρου που σώζεται ακόμα έχει κατασκευαστεί στη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων. Το τοιχάκι που υπάρχει γύρω από τη σκηνή χτίστηκε κι αυτό από τους Ρωμαίους, όταν στο χώρο άρχισαν να γίνονται μονομαχίες ή ακόμη και λεμβοδρομίες (!), γιατί έφραζαν το πίσω μέρος και γέμιζαν την ορχήστρα με νερό.
|
|
