|
Το 161μ.Χ. ο Αθηναίος ευγενής, ο Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της συζύγου του, Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης, έχτισε ένα ακόμα θέατρο. Ήταν ένα στεγασμένο οικοδόμημα στο οποίο δίνονταν μουσικές εκδηλώσεις και για το λόγο αυτό ονομάστηκε Ωδείον. Ο χώρος που προοριζόταν για το κοινό, είχε 32 σειρές κερκίδες και χωρούσε 5.000 περίπου θεατές. Όπως και στα θέατρα της ρωμαϊκής εποχής, η ορχήστρα είχε ημικυκλικό σχήμα. Το σκηνικό οικοδόμημα βρισκόταν στο βάθος της σκηνής και είχε τρεις ορόφους, δυο από τους οποίους διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Μεταξύ 1950 και 1961 οι θέσεις για το κοινό επενδύθηκαν με πεντελικό μάρμαρο και η ορχήστρα με πλάκες από μάρμαρο Υμηττού. Έτσι μ' αυτήν την ανακαίνιση το Ηρώδειο ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει πάλι μουσικές παραστάσεις, τραγωδίες και κωμωδίες. Από τότε συνεχίζουν να παρουσιάζονται κάθε καλοκαίρι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Την ίδια εποχή με το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού έγινε και η μεγάλη στοά μήκους 163μ. και πλάτους 17,65μ. κατά μήκος της νότιας πλευράς της Ακρόπολης. Η στοά αυτή συνδέει το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού με το Θέατρο του Διονύσου. Έχει ονομαστεί Στοά του Ευμένη, επειδή θεωρήθηκε δωρεά ενός θερμού θαυμαστή των Αθηνών, του βασιλιά της Περγάμου Ευμένη Β' που έζησε το 2ο αι.μ.Χ., για να χρησιμοποιείται από τους θεατές ως καταφύγιο σε περίπτωση κακοκαιρίας. Καταστράφηκε, όταν οι Τούρκοι την ενσωμάτωσαν στην οχύρωση της Ακρόπολης, αλλά σώζονται ακόμα οι μεγάλοι τοίχοι πάνω στις πλαγιές του ιερού βράχου.
|
|
